رخداد پس لرزه در ساختمان هایی که در زلزله ی اصلی خسارت دیده اند، می تواند موجب خرابی فزاینده شود. در حالی که آیین نامه های طراحی لرزه یی، فقط بر اساس «زلزله ی طرح» روند طراحی را ارائه می کنند و تأثیرات پس لرزه بر طراحی را در نظر نمی گیرند. در این تحقیق به منظور ارزیابی سازه های مورد نظر، شش سازه با سه، پنج، هفت، ده، پانزده و بیست طبقه بر اساس آیین نامه ی ایران طراحی شده و با استفاده از نرم افزار \r mP e r f o r m3D تحلیل دینامیکی تاریخچه ی زمانی بر روی آن ها صورت گرفته است. منحنی های شکنندگی سازه های مورد بررسی در سطوح عملکرد مختلف ترسیم شده اند و آسیب پذیری لرزه یی سازه ها بررسی شده است. نتایج نشان می دهند که به طور میانگین با اعمال زلزله ی دوم آسیب پذیری سازه ها تحت زلزله های نزدیک و یا دور از گسل در سناریوی با زلزله ی اول به شدت \r m0/6g در سطح عملکرد (L S) به ترتیب 15\٪ و 10\٪ نسبت زلزله ی تک را افزایش داده است. همچنین سازه ها در سطح عملکرد (L S)، که موردنظر آیین نامه های طراحی است، در زلزله و توالی های نزدیک گسل مورد نظر عملکرد خوبی داشته اند و طراحی بر اساس آن ها قابل اعتماد است.